Curriculum Vitae

1. Wykształcenie i praca zawodowa.

Prof. Bogdan Chazan ukończył studia wyższe w latach 1962-1968 na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Warszawie. W latach 1968 – 1970 odbył staż podyplomowy w Szpitalach Miejskich w Jarosławiu i w Skierniewicach. Specjalizację I stopnia w zakresie położnictwa i ginekologii uzyskał w 1974 roku a II stopnia w 1978 roku. W latach 1975-1979 był zatrudniony w Oddziale Chorób Kobiecych Szpitala Wolskiego w Warszawie.

W 1979 roku został przyjęty do pracy w Klinice Położnictwa i Ginekologii Instytutu Matki i Dziecka, kolejno na stanowiskach: starszego asystenta, adiunkta od 1982 roku, zastępcy kierownika Kliniki od 1983 roku. W latach 1991-1996 pełnił funkcję zastępcy dyrektora Instytutu d/s położnictwa i ginekologii. Od 1 marca 1991 roku do 2002 roku był kierownikiem Kliniki Położnictwa i Ginekologii Instytutu. W latach 1996-2000 był zastępcą dyrektora Instytutu d/s Nauki. W latach 2002 – 2004 był zatrudniony jako kierownik Zakładu Analiz Zdrowia Kobiet Instytutu Matki i Dziecka.

Od kwietnia 2004 roku jest dyrektorem Szpitala Ginekologiczno-Położniczego im. Św. Rodziny w Warszawie. W latach 2008 - 2010 był zatrudniony w jako profesor w Wydziale Nauk o Zdrowiu Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, w roku 2011 był Kierownikiem Kliniki Położnictwa i Ginekologii tego Wydziału.

Stopień naukowy doktora (1982) i doktora habilitowanego (1990) nadała mu Rada Naukowa Instytutu Matki i Dziecka.

W dniu 2 lipca 1998 roku otrzymał tytuł profesora.

Odbył szkolenia specjalistyczne w wielu ośrodkach naukowych krajowych i zagranicznych, m.in.: na Węgrzech, w Wielkiej Brytanii, Holandii, Kanadzie.

2. Działalność naukowo-badawcza.

Zainteresowania naukowe prof. B. Chazana dotyczyły m.in. medycyny perinatalnej oraz wpływu niektórych czynników środowiska zewnętrznego na procesy rozrodu.

Był inicjatorem i koordynatorem unikalnych w naszym kraju badań nad wpływem niejonizujących pól elektromagnetycznych z pasma mikrofal na zapłodnienie, okres przedimplantacyjny, organogenezę i okres płodowy rozwoju wewnątrzmacicznego u zwierząt doświadczalnych. Program badawczy realizował w Wojskowym Instytucie Higieny i Epidemiologii we współpracy z Experimental Study Branch, Centre for Develompent and Radiation Health, Food and Drug Administration w Rockville, Md. USA.

W 1980 roku został włączony do wielodyscyplinarnego zespołu w celu realizacji polsko-amerykańskiej umowy nr 05-677-F „Wpływ mikrofal na procesy rozwojowe u myszy”. W powyższych badaniach wykazał, że pola elektromagnetyczne zastosowane w dawce wywołującej hipertermię prowadzą do zakłóceń rozwoju płodów myszy, zmniejszają przyrost masy ciała potomstwa, pogarszają przeżywalność potomstwa. Udowodnił, że hipertermia zaburza dojrzewanie blastocysty i może prowadzić do strat ciąż w okresie przedimplantacyjnym. Wyniki badań opublikował w recenzowanych czasopismach zagranicznych (Biology of the Neonate).

Wyniki prac doświadczalnych stały się inspiracją podjęcia obserwacji kliniczno-epidemiologicznych nad grupą kobiet eksponowanych zawodowo w polach elektromagnetycznych. Stwierdzono, że częściej rodzą one dzieci o małej masie ciała, że większy jest odsetek porodów przedwczesnych. Stwierdzono u kobiet zawodowo eksponowanych na fale radiowe występowanie przedwczesnej menopauzy.

Wyniki badań prof. Bogdan Chazan prezentował na zjazdach naukowych w Amsterdamie w 1980 roku, Frankfurcie w 1981 roku, oraz podczas Sympozjum „Ciąża i środowisko” w Jachrance w 1982 roku. Był współorganizatorem tego pierwszego wielodyscyplinarnego spotkania naukowców, zajmujących się zagadnieniem negatywnego wpływu zanieczyszczeń środowiska na prokreację.

W roku 1989 otrzymał wraz z zespołem Zakładu Genetyki Instytutu Matki i Dziecka nagrodę specjalną Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej.

Prowadzone przez prof. B. Chazana badania naukowe z zakresu epidemiologii rozrodu dotyczyły metod analizy niepowodzeń ciąży, umieralności okołoporodowej płodów i noworodków oraz zgonów matek, a także metod oceny jakości opieki położniczej. Podjęcie tych badań wynikało z pracy w Krajowym Nadzorze Specjalistycznym w dziedzinie Położnictwa i Ginekologii. Opracował system przyczynowej analizy zgonów okołoporodowych, metody fachowego nadzoru na poszczególnych szczeblach trójstopniowego systemu opieki okołoporodowej. Brał udział w opracowaniu corocznych analiz częstości i przyczyn okołoporodowych zgonów matek oraz płodów i noworodków, metod oceny jakości opieki położniczej. Wyniki tych badań są niezwykle istotne dla prowadzonych ocen międzynarodowych, oceny stanu opieki położniczej w kraju, możliwości poprawy stanu zdrowia populacji. Wyniki prac były przedstawiane przez niego na sympozjach naukowych w Ottawie, London /Kanada/ w 1994 roku oraz na kongresach w Rzymie i Marakesh /Maroko/.

Uczestniczył w badaniach nad uwarunkowaniami zgonów kobiet w związku z ciążą, porodem i połogiem. Wyniki prac przedstawiono na Kongresie Medycyny Perinatalnej w Rzymie w 1988 roku.

Inną grupę prac poświęcił społecznym i kulturowym uwarunkowaniom wyboru oraz skuteczności metod regulacji płodności, zagadnieniom kształcenia studentów medycyny w zakresie problematyki planowanego rodzicielstwa oraz psychospołecznym aspektom przerwania ciąży. Wyniki tych prac były przedstawione na Zjeździe Polskiego Towarzystwa Psychologicznego w 1988 roku, na sympozjum „From Abortion to Contraception” zorganizowanym przez WHO w Tbilisi w 1990 r. oraz podczas warsztatów „Fertility Awareness Method” organizowanych przez Instytut Matki i Dziecka pod egidą WHO w Jabłonnie w 1986 roku.

We współpracy z Zakładem Biochemii Instytutu Matki i Dziecka wraz z zespołem wykonał badania nad peroksydacją lipidów i układami przeciwutleniającymi w ciąży fizjologicznej i powikłanej nadciśnieniem tętniczym.

We współpracy z Kliniką Pediatrii Instytutu Matki i Dziecka uczestniczył w realizacji programu badawczego, którego celem było opracowanie systemowej profilaktyki uszkodzenia płodu w fenyloketonurii matczynej.

Wyniki badań nad bezpiecznym prowadzeniem porodu po poprzednim cięciu cesarskim, wykazały, że ogółem w około 60% przypadków poród drogami natury po uprzednio wykonanym cięciu cesarskim jest możliwy bez zwiększania ryzyka dla matki i płodu.

Opracował wraz z zespołem Kliniki i wdrożył do praktyki model optymalnego postępowania diagnostyczno-klinicznego w przypadkach przedwczesnego pęknięcia pozałożyskowych błon płodowych. Jego zastosowanie zmniejsza ryzyko wystąpienia zespołu zaburzeń oddychania u noworodków.

Zastosowanie oceny stężenia we krwi ciężarnych enzymu elastazy granulocytów w przewidywaniu porodu przedwczesnego było tematem finansowanych przez Komitet Badań Naukowych prac. Wyniki badań zostały przedstawione podczas III Światowego Kongresu Medycyny Perinatalnej w San Francisco w 1996 roku.

Z grupą psychologów Zakładu Zdrowia Rodziny Instytutu Matki i Dziecka prof. B. Chazan opracował metody przekazywania rodzicom informacji o obecności u noworodka zaburzeń rozwojowych. Rezultaty badań i zaproponowane metody informowania opublikował w zagranicznej (Int.J.Prenat.Perinat.Stud.) i polskiej literaturze oraz przedstawił podczas kongresu „The Unborn Child Within the Family” w Krakowie w 1992 roku.

Poddał ocenie i opublikował wyniki badań nad bezpieczeństwem metod prowadzenia porodu uwzględniających psychologiczne i społeczne potrzeby rodziny. Ten sposób opieki okołoporodowej jest na ogół akceptowany przez rodzące, korzystnie wpływa na przebieg porodu, na karmienie piersią i nie pogarsza wyników porodu. Opublikowanie i upowszechnienie tych badań przyczyniło się do trwałych przemian w zakresie częstości procedur położniczych i stylu opieki okołoporodowej. Wyniki badań przedstawił podczas sympozjum w Szeged (Węgry) oraz na wielu konferencjach krajowych (między innymi w Żninie, Warszawie, Krakowie, Lublinie).

Kontynuował badania nad uwarunkowaniami wcześniactwa, epidemiologią porodów przedwczesnych i metodami ich prewencji. Wyniki badań przedstawił na sympozjach naukowych na Malcie w 1994 roku (Joint Obstetric and Gynaecology Meeting) i Jerozolimie w 1994 roku (The Fifth World Congress on Labor and Delivery).

We współpracy ze Szpitalem Uniwersyteckim na Malcie podjął badania nad częstością i znaczeniem klinicznym nieprawidłowej tolerancji glukozy w populacji kobiet maltańskich. Stwierdził większy niż na kontynencie europejskim odsetek tych kobiet, oraz znaczenie nieprawidłowej tolerancji glukozy podczas ciąży jako czynnika ryzyka rozwinięcia się cukrzycy w wieku dojrzałym.

Podjęto obserwacje kliniczne nad skutecznością i bezpieczeństwem procedury doowodniowego stosowania surfaktantu i przypadkach nieuniknionego porodu dziecka ze skrajnie mała masą ciała (grant KBN). Badania realizowano we współpracy z Uniwersytetem w Rzymie (prof. E. Cosmi). Stwierdzono, że jest to procedura bezpieczna, jej zastosowanie związane jest z mniejszym odsetkiem zespołu zaburzeń oddychania u noworodków.

W związku z uruchomieniem w Klinice Pracowni Diagnostyki i Terapii Płodu oraz zorganizowaniem Interdyscyplinarnego Ośrodka Diagnostyki i Terapii Płodu i Noworodka prowadził inne badania dotyczące medycyny płodu. Ustalono sposób postępowania w przypadkach rozpoznanej prenatalnie przepukliny pępowinowej płodu (Klin. Perinat. Ginekol. 1998). Ustalono w wielodyscyplinarnym zespole zasady postępowania w przypadku podejrzenia wady rozwojowej u płodu (Gin. Pol. 2000). Wyniki prac przedstawiono na Kongresie „Fetus as a Patient” w Fuggi (Włochy) w 2000 roku.

We współpracy z Zakładem Biochemii Instytutu Matki i Dziecka podjął badania nad zaburzeniami metabolizmu u kobiet ciężarnych palących papierosy. Prace dotyczyły przemian żelaza oraz kompensacyjnej aktywności przeciwutleniającej w erytrocytach kobiet w ciąży oraz poziomu beta karotenu we krwi. Stwierdził że aktywność przeciwutleniająca jest u nich wyraźnie upośledzona. Wyniki badań opublikował w recenzowanych czasopismach krajowych. Przedstawił je na XI Światowej Konferencji „Tobacco Or Health” w Chicago w 2000 roku.

We współpracy z Zakładem Analiz Zdrowia Kobiet badał związki przyczynowe zgonów matek oraz okołoporodowych zgonów płodów i noworodków z niektórymi czynnikami ryzyka. Co piąty zgon kobiety z związku z ciążą, porodem i połogiem w Polsce spowodowany jest przez zakażenie. Problem zakażeń jako przyczyny zgonów matek w Polsce, możliwości prewencji, przedstawił podczas South Baltic Sea Conference on Infections in Gynecology and Perinatology w Simrishamn (Szwecja) w 2000 roku. Stwierdził, że współczynnik zgonów niemowląt w regionach pozostaje w zależności od częstości porodów przedwczesnych w ośrodkach referencyjnych. Przedstawił uwarunkowania zgonów okołoporodowych i niemowląt w Polsce podczas VIII Baltic See Conference on Obstetrics and Gynecology w Rydze w 2001 roku.

Wprowadził do rutynowej praktyki klinicznej w Klinice Położnictwa i Ginekologii nie wykonywaną w Polsce procedurę obrotu zewnętrznego w ciąży donoszonej przy położeniu płodu podłużnym miednicowym lub poprzecznym. Uzyskano 60% powodzenia tej procedury. Wyniki prac przedstawił podczas 27 Kongresu PTG w Szczecinie w 2000 roku.

Klinika Położnictwa i Ginekologii uczestniczyła w randomizowanych badaniach sposobu ukończenia porodu przy położeniu miednicowym płodu w terminie porodu „Term Breech Trial”. Międzynarodowemu zespołowi badawczemu przewodniczyła prof. M. Hannah z Uniwersytetu w Toronto. Brał czynny udział w konferencjach naukowych związanych z realizacją badania w Kopenhadze i Londynie oraz w Toronto Stwierdzono, że ukończenie porodu drogą cięcia cesarskiego w tych przypadkach zapewnia większe bezpieczeństwo dla noworodka. Wyniki badań opublikowano w czasopiśmie Lancet w 2001 roku.

Rezultatem prac prowadzonych w ramach działalności prof. B. Chazana jako konsultanta krajowego były publikacje dotyczące współpracy położnika i neonatologa w opiece perinatalnej (Z. Zdebski red., Kraków 2001), odpowiedzialności lekarza ginekologa w prewencji i leczeniu chorób przenoszonych drogą płciową (Z. Słomko, K. Drews, red., Zakażenia Perinatalne, Poznań 2001), sytuacji w opiece profilaktycznej nad matką i dzieckiem (P. Januszewicz, J. Szymborski, red., IMiDz. 2001), stanu zdrowia kobiet w Polsce (Raport 2000-2001 Rządowej Rady Ludnościowej), studiów specjalizacyjnych (CMKP, 2001), prowadzenia porodu (Gin. Pol. 2002, 73), jakości opieki nad matką w Polsce oraz akcji WHO i UNICEF „Szpital Przyjazny Dziecku” (Essop, Annual Meeting 2001), badań przesiewowych dotyczących zakażeń podczas ciąży (Conference on Infections in Gynecology, Djerba 2001).

W ostatnich latach przedmiotem prac naukowych prof. Bogdan Chazana było zagadnienie bezpieczeństwa porodu w domu.

3. Działalność dydaktyczno-wychowawcza

Od początku swojej pracy naukowej w Instytucie Matki i Dziecka prof. B. Chazan był zaangażowany w działalność dydaktyczną. Początkowo jako wykładowca, a następnie organizator i kierownik naukowy kursów doskonalących dla ordynatorów oddziałów położniczo-ginekologicznych przestrzegał ich wysokiego poziomu merytorycznego. Corocznie uczestniczyło w nich około 200 lekarzy.

W 2000 roku opracował wraz z Zespołem Ekspertów zakres szkolenia teoretycznego i praktycznego sześcioletniego, po stażu podyplomowym i czteroletniego, po pierwszym stopniu specjalizacji, w ramach nowego programu specjalizacji i położnictwa i ginekologii. Opracowano tematykę, liczbę i szczegółowy program obowiązkowych kursów.

W latach 1985-1997 prowadził wykłady i seminaria organizowane przez Wojewódzkie Ośrodki Matki i Dziecka i Towarzystwa Naukowe na terenie całego kraju między innymi: w Zielonej Górze, Gdańsku, Lublinie, Zakopanem, Bydgoszczy, Katowicach, Krakowie - dla lekarzy ginekologów, pediatrów i położnych na temat wskaźników umieralności okołoporodowej płodów i noworodków w poszczególnych regionach kraju, zagadnień teratologii, wpływu środowiska na rozwój płodu, metod planowania rodziny, zakażeń w położnictwie, diagnostyki prenatalnej.

W latach 1996-1999 organizował szkolenia lekarzy ginekologów i położnych w ramach prowadzonego przez siebie Projektuo ONZ i Rządu Polskiego „Promocja zdrowia matki i dziecka ze szczególnym uwzględnieniem planowania rodziny”. Tematami tych szkoleń były zagadnienia: opieki przedkoncepcyjnej i planowania rodziny, chorób przenoszonych drogą płciową, niepłodności, poradnictwa rodzinnego, środowiskowych zagrożeń prokreacji, żywienia podczas ciąży i po porodzie i opieki poporodowej, nadzoru ordynatorskiego, metod oceny jakości opieki położniczo-ginekologicznej i możliwości ich poprawy, zakażeń , stanów naglących. W dwudziestu czterech konferencjach szkoleniowych, które zorganizował i w których czynnie uczestniczył, które odbyły się w Warszawie, Wałbrzychu, Radomiu i Łomży brało udział ogółem około 3000 osób. Każde spotkanie poprzedziła konferencja prasowa. Ich plonem były lokalne audycje radiowe i telewizyjne oraz artykuły prasowe dotyczące tematu konferencji. W ramach tego projektu zorganizował dwie ogólnopolskie konferencje w Warszawie w Centralnym Urzędzie Planowania:

• Promocja Zdrowia Kobiet

• Metody Oceny Jakości Opieki Położniczej

Wielokrotnie uczestniczył jako wykładowca, prowadzący dyskusje panelowe lub ich uczestnik na konferencjach naukowych i szkoleniowych między innymi w Instytucie-Centrum Zdrowia Dziecka, Instytucie-Centrum Zdrowia Matki Polki, w Instytucie Żywności i Żywienia, w Instytucie Centrum Onkologii, w ośrodkach akademickich w Szczecinie, Gdańsku, Bydgoszczy, Białymstoku, Poznaniu, Lublinie, Krakowie, Katowicach i w Warszawie.

W 1998 roku był współorganizatorem i wykładowcą Sympozjum Francusko-Polskiego „Zdrowie Matki i Dziecka Okresu Transformacji w Polsce”. Stronę francuską reprezentowało Centre International de l‘ Enfant de la Famille, CIDEF, Paris.

W 1984 roku zorganizował w Jachrance k/Warszawy Sympozjum „Przebieg ciąży i rozwój płodu w warunkach cywilizacyjnych zagrożeń środowiskowych”.

W 1986 roku był współorganizatorem i wykładowcą międzynarodowego seminarium „Fetal Inensive Care”, które odbyło się w Białobrzegach pod patronatem British Council.

W tym samym roku był współorganizatorem i wykładowcą podczas konferencji międzynarodowej pt. „Fertility Awereness Method”, która pod egidą Biura Regionalnego WHO odbyła się w Jabłonnej k/ Warszawy .

W 1990 roku zorganizował w Popowie k/ Warszawy Ogólnopolską Konferencję „Rodzina i Prokreacja”, podczas której omówiono m.in. demograficzne warunki współczesnej rodziny, kierunki zmian w położnictwie i propozycje rozwiązań organizacyjnych.

W 1993 roku uczestniczył w organizacji Tygodnia Medycyny Polsko – Kanadyjskiej w Polsce.

W 1994 roku był współorganizatorem seminarium „Najważniejszy początek – środowisko przyjazne matce i dziecku” (przy współpracy WHO).

W 1994 roku był członkiem Komitetu Organizacyjnego VI Światowego Kongresu „International Federation for Family Life Promotion” w Lublinie.

Zorganizował w 1994 roku Międzynarodowy Kongres „Jakość Narodzin- Jakość Życia”, który zgromadził około 300 uczestników z kraju i z zagranicy. Kongres zapoczątkował i przyczynił się do upowszechnienia obecnie już zaakceptowanych przez większość środowisk medycznych zmian w podejściu personelu medycznego do potrzeb rodzin, poprawy jakości opieki położniczej uwzględniającej w większym niż do tej pory stopniu medyczne, psychologiczne i społeczne potrzeby kobiet i ich rodzin.

W 1996 roku zorganizował w Warszawie w Centralnym Urzędzie Planowania ogólnopolską konferencję pt. „Ocena jakości opieki położniczej”.

W 1996 roku był przewodniczącym komitetu organizacyjnego konferencji naukowej „Promocja Zdrowia Kobiet”.

W 2002 roku był współorganizatorem międzynarodowej konferencji naukowo-szkoleniowej w Zegrzu na temat „Przedwczesne ukończenie ciąży”.

W 1999 roku został powołany przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej na członka Krajowej Rady Egzaminów Lekarskich oraz Krajowej Rady Specjalizacji Lekarskich.

Wraz z zespołem ekspertów z udziałem przedstawicieli Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego przygotował program specjalizacji w dziedzinie położnictwa i ginekologii dla lekarzy po stażu podyplomowym oraz dla lekarzy, którzy ukończyli I stopień specjalizacji. Opracował zasady akredytacji oddziałów położniczo-ginekologicznych do prowadzenia studiów specjalizacyjnych.

W 2008 roku uczestniczył w trzech konferencjach szkoleniowych dla lekarzy i położnych zorganizowanych w Świnoujściu, Piechowicach i we Wrocławiu.

Od 2008 roku bierze udział w szkoleniu przeddyplomowym studentów Wydziału Nauk o Zdrowiu Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego.

W latach 2006 – 2009 prowadził dla lekarzy stażystów wykłady organizowane przez Okręgową Izbę Lekarska w Warszawie na temat prawa medycznego dotyczącego prokreacji.

W latach 2009 – 2010 uczestniczył w konferencjach naukowych i seminariach organizowanych przez organizacje studentów Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego.

Od dwóch lat uczestniczy jako juror w międzynarodowych konferencjach organizowanych w Warszawie przez organizacje zrzeszające studentów studiów medycznych uniwersytetów europejskich.

Jest członkiem Rady Naukowej „Medicover”, uczestniczył jako wykładowca w szkoleniach lekarzy ginekologów w Mikołajkach, Wiśle i Rawie Mazowieckiej. Bierze udział w szkoleniu podyplomowym lekarzy ginekologów firmy „Lux Med.”

W 1997 roku ukazały się dwa podręczniki „Położnictwo” oraz „Ginekologia”, których jest redaktorem oraz autorem kilkunastu rozdziałów.

Jest współredaktorem podręcznika „Postępowanie w nagłych stanach w położnictwie i ginekologii”, który ukazał się w roku 2002r. wydany przez Wydawnictwo Lekarskie PZWL, oraz autorem czterech jego rozdziałów.

Napisał wspólnie z innymi Autorami dwa rozdziały podręcznika Rudolfa Klimka „Położnictwo”, który pod redakcją prof. Wiesława Szymańskiego został wydany w 1999 roku i ponownie w 2008 roku przez Oficynę DREAM Publ. w Krakowie.

W 2002 roku ukazała się monografia „Oblicza Ojcostwa” pod redakcją D. Kornas – Bieli (Towarzystwo Naukowe KUL) . Jest autorem rozdziału pt. „Dylematy ojcostwa”.

Jest autorem trzech rozdziałów w podręczniku „Położnictwo i Ginekologia” (red. G.H. Bręborowicz) wydanego przez PZWL w 2005 roku

Był redaktorem i autorem wielu innych broszur edukacyjnych przeznaczonych dla personelu medycznego zajmującego się opieką położniczo-ginekologiczną. Tematyka tych broszur dotyczy zdrowia reprodukcyjnego, opieki przedciążowej i okołoporodowej.

W ostatnich latach (2008 – 2012) aktywnie uczestniczy w konferencjach naukowych poświęconych zagadnieniom zapobiegania i leczenia niepłodności, bezpieczeństwa porodu domowego, optymalizacji opieki okołoporodowej, etyki i deontologii lekarskiej (Lublin, Olsztyn, Białystok, Skierniewice, Szczecin, Gdańsk, Bydgoszcz, Kraków, Wrocław, Warszawa). Zorganizował w 2011 roku w Szpitalu Św. Rodziny międzynarodową konferencję naukową poświęcona zagadnieniu operacyjnego leczenia niepłodności wywołanej przez endometriozę.

Od 2011 roku jest wykładowcą na podyplomowych studiach z zakresu etyki i prawa medycznego w Uniwersytecie im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego.

Jest powołany przez Ministra Edukacji w 2005 roku jako recenzent podręczników szkolnych, przygotowuje recenzje podręczników biologii i przygotowania do życia w rodzinie.

Aktywnie uczestniczy w edukacji prozdrowotnej społeczeństwa jest autorem popularnych wydawnictw, konsultantem plakatów, filmów video przeznaczonych dla kobiet przygotowujących się do ciąży i porodu.

Uczestniczy w wielu audycjach radiowych i telewizyjnych, jest autorem wielu artykułów publikowanych w czasopismach ogólnie dostępnych i w codziennej prasie. Tematem tych audycji i artykułów jest najczęściej pierwotna profilaktyka powikłań przebiegu ciąży i porodu, zapobieganie chorobom piersi i narządów płciowych u kobiet, problemy deontologii i etyki lekarskiej.

4. Działalność organizacyjna

Wraz z zespołem przygotował latach 1996-2001 na zlecenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej ekspertyzy na temat stanu zdrowia kobiet w Polsce

W latach 1994- 1999 był powoływany przez Prezesa Rady Ministrów w skład Rządowej Rady Ludnościowej. Obecnie (od 2006 roku) ponownie jest członkiem tej Rady.

Uczestniczył w przygotowaniach do wydania i recenzował coroczne wydawnictwo Rządowej Komisji Ludnościowej pt.: ,,Sytuacja demograficzna Polski”. Uczestniczył jako wykładowca w obradach I Kongresu Demograficznego, współorganizował sympozjum satelitarne na temat porodu przedwczesnego w Zegrzu.

Został w 2011 roku powołany przez przewodniczącego Rządowej Rady Ludnościowej do Zespołu przygotowującego opracowanie pt. „Założenia Polityki Ludnościowej w Polsce, 2011”, które będzie przedmiotem obrad planowanego na 2012 rok II Kongresu Demograficznego. W ramach tego Kongresu oraz Tygodnia dla Życia przygotowuje we współpracy z Okręgową Izbą Lekarską w Warszawie konferencję Naukową p.t. „Ratujmy Zycie – Wspierajmy Rodzicielstwo”, która odbędzie się 21 marca 2012 roku w Szpitalu im. Św. Rodziny.

W 1993 został powołany przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej w skład Zespołu Programu Poprawy Opieki Perinatalnej. Brał udział w przygotowaniu tego Programu i następnie jego wdrożeniu w całym kraju.

W latach 1994 – 1998 brał udział w realizacji projektu ONZ i Rządu Polskiego „Promotion of Responsible Family Planning and Healthy Family Lifestyles”,

W 1991 roku został wybrany do Komitetu Nauk Demograficznych PAN na 3- letnią kadencję. W latach 1992 – 1995 był Przewodniczącym Sekcji Demografii Medycznej tego Komitetu. Aktywnie uczestniczył w pracach trzech kolejnych kadencji tego gremium do 2007 roku, gdzie przedstawiał zagadnienia poronień, przedwczesnych urodzeń, zgonów okołoporodowych i zgonów matek. Został zaproszony do współredagowania „Słownika Demograficznego”. W roku 2012 został wybrany do tego Komitetu na następna kadencję.

W latach 1991-1997 był zastępcą konsultanta krajowego w dziedzinie położnictwa i ginekologii, w latach 1998-2001 konsultantem krajowym w tej dziedzinie medycyny. Zajmował się analizą jakości opieki położniczo-ginekologicznej, oceny częstości i przyczyn niepowodzeń położniczych: zgonów matek oraz umieralności okołoporodowej płodów i noworodków. Przyczynił się do poprawy wyników opieki okołoporodowej w Polsce.

Jest członkiem Krajowego Komitetu Upowszechniania Karmienia Piersią od jego powstania w 1992 roku. W latach 2000 – 2008 był przewodniczącym tego Komitetu. Aktywnie uczestniczy w przygotowywaniu i upowszechnianiu zasad opieki okołoporodowej sprzyjających naturalnemu karmieniu. Pod egidą Komitetu Upowszechniania Karmienia Piersią prowadzona jest w kraju inicjatywa WHO i UNICEF „Szpital Przyjazny Dziecku”. 65 szpitali w Polsce otrzymało te wyróżnienia,

Opracował standardy postępowania w położnictwie i ginekologii. Standard opieki podczas prawidłowo przebiegającej ciąży został zaakceptowany przez Krajowy Związek Kas Chorych na początku jego działalności .

W latach 1998-2001 kierował zespołami, które opracowały i następnie wdrażały w kraju programy polityki zdrowotnej Ministerstwa Zdrowia wdrożone następnie w kraju:

• upowszechniania opieki przedkoncepcyjnej,

• optymalizacji opieki okołoporodowej,

• zapobiegania wcześniactwu i zmniejszania jego skutków,

• interwencji przeciwtytoniowej u kobiet w wieku reprodukcyjnym (we współpracy z Instytutem Onkologii).

W latach 1999-2000 uczestniczył w pracach Komitetu Naukowego powołanego do realizacji strategicznego programu „Poprawa stanu zdrowia ludności w Polsce poprzez podnoszenie jakości zdrowotnej żywności i racjonalizację sposobu żywienia”.Opracowane zostały sposoby oceny żywienia i stanu odżywienia poszczególnych populacji, m.in.kobiet w wieku rozrodczym, kobiet ciężarnych oraz niemowląt.

W 2000 roku uczestniczył w pracach Zespołu Opiniodawczo-Doradczego przygotowujących w Ministerstwie Edukacji Narodowej program ścieżki międzyprzedmiotowej „Przygotowanie do życia w rodzinie”.

W 1993 roku uczestniczył w Europejskiej Konferencji Populacyjnej w Genewie.

W 1994 roku uczestniczył jako członek delegacji Polski w Międzynarodowej Konferencji „Populacja i Rozwój” w Kairze. Został delegowany przez przewodniczącego delegacji polskiej do udziału w pracach grupy ekspertów przygotowującej propozycję treści rozdziału VII dokumentu końcowego pt. „Reproductive rights and family planning”. Przyjęta na posiedzeniu grupy treść rozdziału została na posiedzeniu plenarnym zaakceptowana.

W latach 1999-2001 reprezentował nasz kraj w pracach grup roboczych w Biurze Europejskim Światowej Organizacji Zdrowia powołanych do opracowania zagadnienia promocji zdrowia kobiet, opieki podczas ciąży, zdrowia prokreacyjnego kobiet i mężczyzn.

Uczestniczył jako członek delegacji naszego kraju w 51 sesji Regionalnego Komitetu Europejskiego Światowej Organizacji Zdrowia w Madrycie we wrześniu 2001 roku.

Od 2006 roku uczestniczy jako ekspert w pracach międzynarodowego zespołu realizującego Projekt Europejski „Peristat II”. Pracują w nim przedstawiciele większości krajów europejskich. Jego celem jest optymalizacja zbierania i analizy danych epidemiologicznych dotyczących prokreacji. Brał udział w Konferencjach organizowanych w ramach realizacji zadań Projektu w Porto, Bratysławie i Warszawie.

Jest od 2009 roku przewodniczącym Radu organizacji lekarzy ginekologów MaterCare International, której celem jest opieka nad matkami i ich dziećmi, zwłaszcza w krajach rozwijających się. Bierze udział w organizacji odbywających się co trzy lata sympozjów w Rzymie. Organizacja zorganizowała pomoc dla matek po trzęsieniu ziemi na Haiti, zbudowała szpital położniczy w Ghanie, obecnie organizuje opiekę położniczą w regionie Isiolo w Kenii. Prof. Bogdan Chazan we współpracy z Caritas Polska zebrał dwa kontenery używanego sprzętu medycznego, który został wysłany do Kenii drogą morską. Zorganizował charytatywna fundację Mater Care Polska.

W 2012 roku zorganizował, we współpracy z Okręgowa izbą Lekarską w Warszawie Szkolenie w szpitalu Św. Rodziny dla lekarzy odnawiających swój lekarski dyplom.

W kwietniu 2004 roku został powołany na stanowisko pełniącego obowiązki dyrektora a potem dyrektora Szpitala Położniczo – Ginekologicznego im Św. Rodziny w Warszawie. Dwa lata później został dyrektorem tej placówki. Poprawiona została organizację pracy Szpitala, zmieniono podejście do pacjentek i ich rodzin. Spowodowało to sukcesywne trzykrotne zwiększenie liczby rodzących w Szpitalu kobiet. W latach 2004 – 2008 zwiększyła się ona dwukrotnie. Dzięki wsparciu Biura Polityki Zdrowotnej Urzędu m.st. Warszawy zmodernizowano Blok Porodowy z salą do cięć cesarskich. Przygotowano pomieszczenia dla Szkoły Rodzenia. Oddano do użytku nowy Oddział Rekonwalescencji i Leczenia Noworodków. Zmodernizowano około ¾ powierzchni szpitala w tym Oddział Ginekologii, dużą część Oddziału Położnictwa. Otwarto nowe oddziały: Chirurgii Onkologicznej i Pediatrii. Za dwa lata zostanie oddane do użytku wielodyscyplinarne Centrum Zdrowia Rodziny.

Poprawiła się w Szpitalu jakość opieki medycznej. Uzyskaliśmy certyfikat ISO potwierdzający wysoką jakość usług medycznych. Szpital uzyskał też tytuł WHO i UNICEF „Szpital Przyjazny Dziecku”.

Prof. Bogdan Chazan było członkiem Rady Naukowej Instytutu Matki i Dziecka w latach 1991-2010, Rady Naukowej Instytutu Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi w latach 2004-2008 roku, Rady Naukowej Wydziału Nauk o Zdrowiu Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego w latach 2008-2011, Rady Programowej przy Rzeczniku Praw Dziecka w latach 2007-2010, Komisji Antydopingowej przy Ministrze Sportu w latach 2006-2009.

Jest członkiem Rad Programowych wielu czasopism medycznych.

5. Nagrody i odznaczenia.

1. W 1984 roku prof. Bogdan Chazan został odznaczony odznaką "Za wzorową pracę w służbie zdrowia".

2. W 1989 roku uzyskał zespołową nagrodę specjalną II stopnia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej.

3. Klinika Położnictwa i Ginekologii Instytutu Matki i Dziecka, którą kierował, uzyskała dwukrotnie wyróżnienia w akcji „Gazety Wyborczej” „Rodzić po Ludzku” (II miejsca) (1994, 1995), oraz nagrody „Złoty Bocian”

4. W 1998 roku został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.

5. W 2001 roku został wyróżniony przez czytelniczki czasopisma „Twoje Dziecko” statuetką „Parasol Szczęścia” m.in. za zainicjowanie zmian w polskim położnictwie, otwarcia sal porodowych dla ojców.

6. W roku 2010 został nominowany do nagrody „Totus” w kategorii „Propagowanie nauczania Ojca Św. Jana Pawła II.

7. W 2011 roku został wyróżniony nagrodą „Zasłużony dla Polskiego Towarzystwa Lekarskiego”.

8. W 2011 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim.

Warszawa, dnia 10 lutego 2012 roku